No to, przejdźmy teraz do mojego ukochanego hokeja na lodzie. Chciałbym przybliżyć Wam tę dyscyplinę i być może dzięki temu polubicie, albo nawet ją pokochacie. Zacznijmy od samego powstania i narodzenia się tej najszybszej gry zespołowej na świecie.
HISTORIA HOKEJA NA LODZIE:
Początki samego hokeja (bardziej na trawie, niż na lodzie) sięgają XVI wieku. Prawdopodobnie powstał on w północnej części Europy, w Anglii lub Francji. Bardzo popularną w owych czasach zabawą była, przypominająca trochę hokeja, gra nazywana "przerzucanką" (ang. bandy). Zadaniem graczy było odbieranie sobie nawzajem drewnianej lub wykonanej z korka kuli, przy pomocy kijów, wystruganych z gałęzi okolicznych drzew. Gra ta, przyciągająca z czasem coraz więcej obserwatorów, zaczęła być nazywana "Hoquet”. Nazwa ta prawdopodobnie pochodzi od francuskiego słowa, co w wolnym tłumaczeniu oznacza "pasterski kij" lub "zgięty kij". Do Ameryki Północnej hokej przybył wraz z angielskimi żołnierzami, którzy stacjonując w kanadyjskim forcie Halifax w Nowej Szkocji i Kingston w prowincji Ontario, organizowali pierwsze turnieje w ramach wolnego od obowiązków czasu. W roku 1855 kanadyjscy żołnierze oddziału strzelców królewskich (Royal Canadian Rifles), rozegrali pomiędzy sobą pierwsze nieoficjalne spotkanie. Wkrótce gra w hokeja przeniosła się do szkół, gdzie zaczęły powstawać pierwsze drużyny, jak było w przypadku studentów uczących się na Uniwersytecie McGill w Montrealu. I to właśnie Montreal uważany jest za kolebkę i stolicę światowego hokeja. W marcu 1875 r. na Victoria Skating Rink zmierzyły się dwie drużyny studenckie. Był to pierwszy oficjalny mecz pomiędzy dwiema różnymi drużynami studenckimi. Pierwsze przepisy nowej dyscypliny sportu zostały stworzone jednak dopiero w 1877 roku, przez dwóch studentów McGill University w Montrealu. Ustalono wielkość lodowiska, rozmiar bramek, zrezygnowano z piłki na rzecz drewnianego wówczas krążka, ustalono jego obwód i ciężar, czas spotkania na 2 razy po 30 min, liczbę graczy ograniczono do 9 z każdej strony. W roku 1886 liczbę zawodników zmniejszono do 7, a zmianę tę spowodował pewien incydent jeszcze z 1880 roku, kiedy to w przybyłej na mecz drużynie zabrakło dwóch zawodników. Przeciwnicy zgodzili się usunąć ze swych składów nadmiar graczy i turniej rozegrany został w niepełnych składach. Absolwenci uniwersytetu McGill propagowali hokej we wszystkich zakątkach Kanady, tak że ta nowa dyscyplina sportowa w niedługim czasie stała się niezwykle popularna i zaczęto ją uprawiać w Kanadzie niemal masowo. Powstały liczne drużyny i pierwsze ligi: w Montrealu, Ottawie i Kingston. Już w 1883 r. hokej miał tylu zwolenników, że włączono go do programu zimowego karnawału w Montrealu (Montreal Ice Carnival). Był to pierwszy turniej, w którym wzięło udział 6 najlepszych zespołów kraju, a główną nagrodę - 750 dolarów - zdobyli, jakżeby inaczej, studenci McGill University. Pod koniec XIX stulecia hokej na lodzie został definitywnie sportem narodowym w Kanadzie i zepchnął inny bardzo popularny sport lacrosse, zupełnie na drugi plan. Pierwszą powstałą amatorską ligą hokejową była liga z Kingston w Ontario. Założona w 1885 roku zrzeszała cztery drużyny.
ZASADY GRY W HOKEJA NA LODZIE:
Jest to zespołowa gra sportowa rozgrywana na lodowisku pomiędzy dwiema drużynami, polegająca na zagrywaniu krążka kijem hokejowym. Drużyna składa się z 22 zawodników - 20 zawodników grających w polu (4 pary obrońców i 4 trójki napastników) oraz dwóch bramkarzy. Każdy z zawodników wyposażony jest w kij, łyżwy oraz odpowiednie ochraniacze. Do gry służy wykonany z twardego kauczuku krążek, który zawodnicy trącając kijami starają się wbić do bramki przeciwnika. Na lodzie może przebywać do 6 zawodników jednej drużyny - bramkarz, dwóch obrońców i trzech napastników. W żadnym okresie gry drużyna nie może mieć na lodzie więcej niż 6 i mniej niż 4 graczy. Czas efektywnej gry wynosi 60 min. - 3 tercje po 20 min. Między tercjami są dwie 15 minutowe przerwy. Drużyny zmieniają pola gry po pierwszej i drugiej tercji. W przypadku remisu sędzia zarządza rozegranie dogrywki. Hokej na lodzie jest najszybszą grą zespołową na świecie i wymaga od zawodników opanowania do perfekcji jazdy na łyżwach, operowania kijem i krążkiem, oraz doskonałego przygotowania siłowego i kondycyjnego. Ważnym, choć nie głównym jej elementem, jest dozwolona gra ciałem, czyli wytrącanie przeciwnika z równowagi w celu chwilowego wyłączenia go z akcji. Hokej na lodzie jest więc grą twardą, typowo męską, wymagającą od zawodników przystosowania organizmu do ogromnych wysiłków, oraz zdolności do szybkiego regenerowania sił. Ważną również sprawą jest umiejętność psychicznego dostosowania się zawodników do, nie dających się uniknąć, licznych spięć jakie powstają w czasie gry.
DOGRYWKA (skrót OT - overtime, over-time):
Dogrywka, czyli czas meczu ponad regulaminowy. W regulaminowym czasie gry mecz trwa 60 minut (3 tercje po 20 minut), ale w przypadku remisu następuje dogrywka. Przepisy IIHF (International Ice Hockey Federation - Międzynarodowa Federacja Hokeja na Lodzie) przewidują 10-minutowy czas dogrywki (oczywiście zawsze chodzi o efektywny czas gry, czyli zegar jest zatrzymywany w momencie przerwy), a w przypadku nierozstrzygnięcia meczu w jej czasie zarządza się rzuty karne. Dogrywkę rozgrywa się tylko wtedy, gdy należy wyłonić zwycięzcę meczu, ale w niektórych ligach w przypadku nierozstrzygnięcia, obu drużynom zalicza się remis. Reguły NHL, dotyczące dogrywki, są trochę inne. W sezonie zasadniczym dogrywka trwa 5 minut, a gdy to nie przyniesie rozstrzygnięcia, wynik meczu ustala się w rzutach karnych. Natomiast w podczas fazy Playoff dogrywka trwa 20 minut i jest rozgrywana do czasu zdobycia tzw. "złotej bramki" (w wypadku remisu po pierwszej dogrywce zarządza się kolejną dogrywkę trwającą 20 minut i tak aż do skutku). W NHL w fazie Playoff nie wykonuje się rzutów karnych.
Spotkałem się też jeszcze z określeniami ET, AET (extra-time, after extra-time), ale bardziej one dotyczą innych dyscyplin, jak piłka nożna czy koszykówka. W hokeju na lodzie używa się zawsze overtime.
MONEY LINE:
Skrót oznaczający wygranie całego spotkania. Money Line to końcowe rozstrzygnięcie meczu hokejowego z zaliczeniem dogrywki i rzutów karnych. Jeśli chodzi o zakłady bukmacherskie to ML jest różnie rozliczany przez wielu buków. Ligi Europejskie przez takie buki jak np. Bet365 i Pinnacle rozliczany jest jako zwrot w przypadku remisu. Nieważne co dalej się stało w dogrywce lub rzutach karnych. Z kolei w NHL Money Line oznacza ostateczny wynik, czyli razem z dogrywką i rzutami karnymi. Jeśli chodzi o hokej amerykański to w Pinnacle mamy dwie opcje Money Line:
* ML Regulation Time - końcowe rozstrzygnięcie w regulaminowym czasie gry, czyli w 60 minutach. W przypadku remisu mamy zwrot stawki. Przy tym zakładzie nie są brane pod uwagę dogrywka i rzuty karne.
* ML OT Included - końcowe rozstrzygnięcie z uwzględnieniem dogrywki i rzutów karnych. W tym przypadku nie ma możliwości zwrotu stawki, gdyż w hokeju amerykańskim zawsze dochodzi do wygrania którejś z drużyn, czy to po dogrywce, czy też dopiero po rzutach karnych.
TERCJA:
To określenie ma podwójne znaczenie. Tercja to 1/3 meczu hokejowego, który podzielony jest właśnie na 3 tercje, trwające po 20 minut efektywnego czasu gry. Tercja to również część pola gry (około 1/3 długości lodowiska). Przed bramką każdej z drużyn znajduje się jej tercja obronna, a pomiędzy nimi - tercja środkowa, przedzielona pośrodku linią środkową. Tercje oddzielone są od siebie liniami koloru niebieskiego. Linia środkowa jest czerwona, podobnie jak dwie linie bramkowe. Ogółem lodowisko hokejowe ma - licząc wszystkie trzy tercje i obie strefy końcowe - 61 metrów długości (w Ameryce - 200 stóp, czyli 60,96 m). Szerokość lodowiska wynosi 30 metrów (w Ameryce - 85 stóp, czyli 25,91 m), przy czym w strefach końcowych - wobec zaokrąglenia band w narożnikach, jest ono efektywnie mniejsze.
HISTORIA HOKEJA NA LODZIE:
Początki samego hokeja (bardziej na trawie, niż na lodzie) sięgają XVI wieku. Prawdopodobnie powstał on w północnej części Europy, w Anglii lub Francji. Bardzo popularną w owych czasach zabawą była, przypominająca trochę hokeja, gra nazywana "przerzucanką" (ang. bandy). Zadaniem graczy było odbieranie sobie nawzajem drewnianej lub wykonanej z korka kuli, przy pomocy kijów, wystruganych z gałęzi okolicznych drzew. Gra ta, przyciągająca z czasem coraz więcej obserwatorów, zaczęła być nazywana "Hoquet”. Nazwa ta prawdopodobnie pochodzi od francuskiego słowa, co w wolnym tłumaczeniu oznacza "pasterski kij" lub "zgięty kij". Do Ameryki Północnej hokej przybył wraz z angielskimi żołnierzami, którzy stacjonując w kanadyjskim forcie Halifax w Nowej Szkocji i Kingston w prowincji Ontario, organizowali pierwsze turnieje w ramach wolnego od obowiązków czasu. W roku 1855 kanadyjscy żołnierze oddziału strzelców królewskich (Royal Canadian Rifles), rozegrali pomiędzy sobą pierwsze nieoficjalne spotkanie. Wkrótce gra w hokeja przeniosła się do szkół, gdzie zaczęły powstawać pierwsze drużyny, jak było w przypadku studentów uczących się na Uniwersytecie McGill w Montrealu. I to właśnie Montreal uważany jest za kolebkę i stolicę światowego hokeja. W marcu 1875 r. na Victoria Skating Rink zmierzyły się dwie drużyny studenckie. Był to pierwszy oficjalny mecz pomiędzy dwiema różnymi drużynami studenckimi. Pierwsze przepisy nowej dyscypliny sportu zostały stworzone jednak dopiero w 1877 roku, przez dwóch studentów McGill University w Montrealu. Ustalono wielkość lodowiska, rozmiar bramek, zrezygnowano z piłki na rzecz drewnianego wówczas krążka, ustalono jego obwód i ciężar, czas spotkania na 2 razy po 30 min, liczbę graczy ograniczono do 9 z każdej strony. W roku 1886 liczbę zawodników zmniejszono do 7, a zmianę tę spowodował pewien incydent jeszcze z 1880 roku, kiedy to w przybyłej na mecz drużynie zabrakło dwóch zawodników. Przeciwnicy zgodzili się usunąć ze swych składów nadmiar graczy i turniej rozegrany został w niepełnych składach. Absolwenci uniwersytetu McGill propagowali hokej we wszystkich zakątkach Kanady, tak że ta nowa dyscyplina sportowa w niedługim czasie stała się niezwykle popularna i zaczęto ją uprawiać w Kanadzie niemal masowo. Powstały liczne drużyny i pierwsze ligi: w Montrealu, Ottawie i Kingston. Już w 1883 r. hokej miał tylu zwolenników, że włączono go do programu zimowego karnawału w Montrealu (Montreal Ice Carnival). Był to pierwszy turniej, w którym wzięło udział 6 najlepszych zespołów kraju, a główną nagrodę - 750 dolarów - zdobyli, jakżeby inaczej, studenci McGill University. Pod koniec XIX stulecia hokej na lodzie został definitywnie sportem narodowym w Kanadzie i zepchnął inny bardzo popularny sport lacrosse, zupełnie na drugi plan. Pierwszą powstałą amatorską ligą hokejową była liga z Kingston w Ontario. Założona w 1885 roku zrzeszała cztery drużyny.
ZASADY GRY W HOKEJA NA LODZIE:
Jest to zespołowa gra sportowa rozgrywana na lodowisku pomiędzy dwiema drużynami, polegająca na zagrywaniu krążka kijem hokejowym. Drużyna składa się z 22 zawodników - 20 zawodników grających w polu (4 pary obrońców i 4 trójki napastników) oraz dwóch bramkarzy. Każdy z zawodników wyposażony jest w kij, łyżwy oraz odpowiednie ochraniacze. Do gry służy wykonany z twardego kauczuku krążek, który zawodnicy trącając kijami starają się wbić do bramki przeciwnika. Na lodzie może przebywać do 6 zawodników jednej drużyny - bramkarz, dwóch obrońców i trzech napastników. W żadnym okresie gry drużyna nie może mieć na lodzie więcej niż 6 i mniej niż 4 graczy. Czas efektywnej gry wynosi 60 min. - 3 tercje po 20 min. Między tercjami są dwie 15 minutowe przerwy. Drużyny zmieniają pola gry po pierwszej i drugiej tercji. W przypadku remisu sędzia zarządza rozegranie dogrywki. Hokej na lodzie jest najszybszą grą zespołową na świecie i wymaga od zawodników opanowania do perfekcji jazdy na łyżwach, operowania kijem i krążkiem, oraz doskonałego przygotowania siłowego i kondycyjnego. Ważnym, choć nie głównym jej elementem, jest dozwolona gra ciałem, czyli wytrącanie przeciwnika z równowagi w celu chwilowego wyłączenia go z akcji. Hokej na lodzie jest więc grą twardą, typowo męską, wymagającą od zawodników przystosowania organizmu do ogromnych wysiłków, oraz zdolności do szybkiego regenerowania sił. Ważną również sprawą jest umiejętność psychicznego dostosowania się zawodników do, nie dających się uniknąć, licznych spięć jakie powstają w czasie gry.
DOGRYWKA (skrót OT - overtime, over-time):
Dogrywka, czyli czas meczu ponad regulaminowy. W regulaminowym czasie gry mecz trwa 60 minut (3 tercje po 20 minut), ale w przypadku remisu następuje dogrywka. Przepisy IIHF (International Ice Hockey Federation - Międzynarodowa Federacja Hokeja na Lodzie) przewidują 10-minutowy czas dogrywki (oczywiście zawsze chodzi o efektywny czas gry, czyli zegar jest zatrzymywany w momencie przerwy), a w przypadku nierozstrzygnięcia meczu w jej czasie zarządza się rzuty karne. Dogrywkę rozgrywa się tylko wtedy, gdy należy wyłonić zwycięzcę meczu, ale w niektórych ligach w przypadku nierozstrzygnięcia, obu drużynom zalicza się remis. Reguły NHL, dotyczące dogrywki, są trochę inne. W sezonie zasadniczym dogrywka trwa 5 minut, a gdy to nie przyniesie rozstrzygnięcia, wynik meczu ustala się w rzutach karnych. Natomiast w podczas fazy Playoff dogrywka trwa 20 minut i jest rozgrywana do czasu zdobycia tzw. "złotej bramki" (w wypadku remisu po pierwszej dogrywce zarządza się kolejną dogrywkę trwającą 20 minut i tak aż do skutku). W NHL w fazie Playoff nie wykonuje się rzutów karnych.
Spotkałem się też jeszcze z określeniami ET, AET (extra-time, after extra-time), ale bardziej one dotyczą innych dyscyplin, jak piłka nożna czy koszykówka. W hokeju na lodzie używa się zawsze overtime.
MONEY LINE:
Skrót oznaczający wygranie całego spotkania. Money Line to końcowe rozstrzygnięcie meczu hokejowego z zaliczeniem dogrywki i rzutów karnych. Jeśli chodzi o zakłady bukmacherskie to ML jest różnie rozliczany przez wielu buków. Ligi Europejskie przez takie buki jak np. Bet365 i Pinnacle rozliczany jest jako zwrot w przypadku remisu. Nieważne co dalej się stało w dogrywce lub rzutach karnych. Z kolei w NHL Money Line oznacza ostateczny wynik, czyli razem z dogrywką i rzutami karnymi. Jeśli chodzi o hokej amerykański to w Pinnacle mamy dwie opcje Money Line:
* ML Regulation Time - końcowe rozstrzygnięcie w regulaminowym czasie gry, czyli w 60 minutach. W przypadku remisu mamy zwrot stawki. Przy tym zakładzie nie są brane pod uwagę dogrywka i rzuty karne.
* ML OT Included - końcowe rozstrzygnięcie z uwzględnieniem dogrywki i rzutów karnych. W tym przypadku nie ma możliwości zwrotu stawki, gdyż w hokeju amerykańskim zawsze dochodzi do wygrania którejś z drużyn, czy to po dogrywce, czy też dopiero po rzutach karnych.
TERCJA:
To określenie ma podwójne znaczenie. Tercja to 1/3 meczu hokejowego, który podzielony jest właśnie na 3 tercje, trwające po 20 minut efektywnego czasu gry. Tercja to również część pola gry (około 1/3 długości lodowiska). Przed bramką każdej z drużyn znajduje się jej tercja obronna, a pomiędzy nimi - tercja środkowa, przedzielona pośrodku linią środkową. Tercje oddzielone są od siebie liniami koloru niebieskiego. Linia środkowa jest czerwona, podobnie jak dwie linie bramkowe. Ogółem lodowisko hokejowe ma - licząc wszystkie trzy tercje i obie strefy końcowe - 61 metrów długości (w Ameryce - 200 stóp, czyli 60,96 m). Szerokość lodowiska wynosi 30 metrów (w Ameryce - 85 stóp, czyli 25,91 m), przy czym w strefach końcowych - wobec zaokrąglenia band w narożnikach, jest ono efektywnie mniejsze.
Podział na tercje pola gry w hokeja na lodzie
W następnej części mojej opowieści o hokeju napiszę więcej na temat samego lodowiska, na którym rozgrywane są mecze hokejowe.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz