Hokej bez tajemnic - część 9

W tej części mojej opowieści o hokeju chciałbym przybliżyć Wam podział na Konferencje i Dywizje w lidze NHL, a także spróbować przeprowadzić swoją prognozę, które drużyny mają większe lub mniejsze szanse na udział w posezonowych playoffs. Miałem pisać o zdobywcach Pucharu Stanley'a, ale zbliża się rozpoczęcie sezonu w NHL i taka informacja odnośnie szans poszczególnych drużyn może się komuś przydać. Oczywiście, nie jestem alfą i omegą, ani żadnym znanym specjalistą, jednak typowanie przez te wszystkie lata amerykańskiego hokeja powoduje, że coś niecoś wiem na jego temat i chcę się swoją wiedzą i moimi prognozami podzielić. A o zdobywcach Pucharu Stanley'a napiszę za jakiś czas.

OBECNY PODZIAŁ DRUŻYN w NHL:

W pierwszym sezonie ligi NHL udział wzięły cztery zespoły. Jednak dzięki wielu rozszerzeniom dziś liga liczy 30 zespołów (24 ze Stanów Zjednoczonych oraz 6 z Kanady). Podział na konferencje i dywizje stosowany obecnie istnieje od sezonu 1998-1999, gdy obecny komisarz ligi, Gary Bettman, postanowił wzorem z ligi NBA nazwać konferencje i dywizje geograficznie. Ligę podzielono na dwie Konferencje:
- Wschodnią (Eastern Conference), podzieloną na dywizje: Atlantycką (Atlantic Division), Północno-Wschodnią (Northeast Division) i Południowo-Wschodnią (Southeast Division);
- Zachodnią (Western Conference), podzieloną na dywizje: Centralną (Central Division), Północno-Zachodnią (Northwest Division) i Pacyficzną (Pacific Division).

EASTERN CONFERENCE:
Poprzednio znana jako Prince of Wales Conference (Konferencja Księcia Walii). Drużynie, która okazała się najlepsza w Finale Konferencji Wschodniej przyznawana jest nagroda Prince of Wales Trophy. Kiedy w roku 1998 zostały zmienione nazwy Konferencji, Gary Bettman pozostawił bez zmiany nazwę tego trofeum, aby zachować związek z historycznym dziedzictwem ligi.

WESTERN CONFERENCE:

Poprzednio znana jako Clarence Campbell Conference (Konferencja Clarence'a Campbella). Drużynie, która okazała się najlepsza w Finale Konferencji Wschodniej przyznawana jest nagroda Clarence S. Campbell Bowl. Campbell był w latach 1946-1977 trzecim z kolei Prezesem ligi NHL. Kiedy w roku 1998 zostały zmienione nazwy Konferencji, Gary Bettman pozostawił bez zmiany nazwę tego trofeum, aby zachować związek z historycznym dziedzictwem ligi.

KLUBY GRAJĄCE w LIDZE NHL:

Jest ich 30 i chyba w najbliższym czasie nie powinno dojść do jakichś większych zmian pod tym względem. Ostatnie zmiany w układzie ligi nastąpiły w sezonie 2000-2001, gdy do ligi dołączyły zespoły Minnesota Wild i Columbus Blue Jackets.
Z racji tego, że moje życie kręci się od jednego sezonu hokejowego do drugiego to mam swoje ulubione kluby i takie, których wręcz nie znoszę. Aby nie faworyzować żadnego z nich, będę przybliżać ich ekipy w porządku alfabetycznym, czyli od Anaheim do Washington.

Rok założenia: 1993
Konferencja: Western (Zachodnia)
Dywizja: Pacific (Pacyficzna)
Siedziba: Anaheim, Kalifornia, USA
Arena: Honda Center (17147 miejsc)
Nazwa: Mighty Ducks of Anaheim (1993-2006), Anaheim Ducks (2006-dzisiaj)
Własciciele: Henry Samueli i Susan Samueli
Manager: Brian Burke
Główny trener: Randy Carlyle
Kapitan: Ryan Getzlaf

Historia: Klub Mighty Ducks of Anaheim został założony w roku 1993 przez Walt Disney Company i od tego też roku występuje w lidze NHL. Pierwotna nazwa zaczerpnięta została z filmu Disney'a z 1992 roku pt: "The Mighty Ducks" ("Potężne Kaczory"). Film, z udziałem Emilio Esteveza, opowiada historię ambitnego prawnika Gordona Bombay'a, który zostaje zatrzymany za jazdę po spożyciu alkoholu i któremu sąd nakazuje by podjął się on opieki nad grupą niesfornych, nastoletnich hokeistów. Mimo początkowych wątpliwości Gordon przyjmuje posadę trenera. Mali sportowcy wybierają dla swojego zespołu nazwę "Potężne Kaczory". Zdolny prawnik uczy od podstaw, krnąbrnych i niepoważnych małolatów, nie potrafiących jeździć na łyżwach, nie potrafiących strzelać bramek i nie potrafiących wygrywać, doprowadzając ten zespół do hokejowych zwycięstw. To tylko film, ale dał on początek powstania zawodowej drużynie.
Zespół był pierwszym najemcą Arrowhead Pond of Anaheim (obecnie pod nazwą Honda Center), zupełnie nowej areny w Anaheim, znajdującej się w niewielkiej odległości na wschód od Disneylandu.

Osiągnięcia: Puchar Stanley'a - 1 (2006-07), Mistrzostwo Konferencji - 2 (2002-03, 2006-07), Mistrzostwo Dywizji - 1 (2006-07).

Transfery:
do klubu - Toni Lydman (FIN, z Buffalo Sabres), Paul Mara (USA, z Montreal Canadiens), Andy Sutton (CAN, z Ottawa Senators), Aaron Voros (CAN, z New York Rangers);
z klubu - Mike Brown (USA, do Toronto Maple Leafs), James Wisniewski (USA, do New York Islanders), Steve Eminger (CAN, do New York Rangers).

Prognoza: Sezon 2009-2010 Kaczory muszą uznać jako wyjątkowo nieudany. Zespół zdobył tylko 89 punktów, zajął 11 miejsce w Konferencji, 4 w dywizji i w rezultacie nie awansował do playoffs. Na domiar złego karierę zakończył Scott Niedermayer, przez lata kapitan, podpora i kluczowy zawodnik w obronie. Po jego odejściu linia obrony to chyba najsłabsza formacja drużyny. Nie wiadomo jak dadzą sobie radę sprowadzony Lydman i rok wcześniej Visnovsky. Inny znany gracz Ducks, Teemu Selanne, w tym roku skończył 40 lat i, jak sam powiedział, będzie to jego ostatni sezon w NHL. W zeszłym sezonie zagrał tylko (jak na jego wiek to może aż!) w 54 meczach i do końca nie wiadomo, czy w tym sezonie będzie lepiej z jego zdrowiem. Co prawda Ducks mają jedną z najlepszych linii atakujących w NHL (Ryan - Getzlaf - Perry), ale to może nie wystarczyć. W bramce, Jonas Hiller. Szwajcar dobrze grał w ubiegłym sezonie, ale część przesiedział na ławce. Obawa o jego zdrowie jest spora, bo w odwodzie pozostaje tylko mało doświadczony Curtis McElhinney. Reasumując: nie wróżę Kaczorom udziału w playoffs w tym sezonie i jeśli tylko pierwsza linia się "zatnie" to będzie to najbardziej underowy zespół NHL.

Rok założenia: 1999
Konferencja: Eastern (Wschodnia)
Dywizja: Southeast (Południowo-wschodnia)
Siedziba: Atlanta, Georgia, USA
Arena: Philips Arena (18750 miejsc)
Nazwa: Atlanta Thrashers (1999-dzisiaj)
Własciciele: Atlanta Spirit, LLC. Jest to spółka z siedzibą na 101 Marietta Street w Atlancie. Są właścicielami Atlanta Hawks (NBA) i Atlanta Thrashers (NHL), a także Philips Arena. Dziewięciu partnerów tworzących grupę to: Steve Belkin, Michael Gearon Junior, Bruce Levenson, Ed Peskowitz, J. Rutherford Seydel, Todd Foreman, J. Michael Gearon Senior, Bud Seretean i Beau Turner. To ostatnie nazwisko może być dobrze znane. Beau Turner jest najmłodszym synem Teda Turnera, słynnego właściciela Turner Broadcasting System. I chociaż Ted Turner nie jest częścią tej grupy, istnieje wiele powiązań z nim: Beau Turner - syn, J. Rutherford Seydel jest jego zięciem, Bud Seretean był członkiem zarządu Turner Broadcasting System.
Manager: Rick Dudley
Główny trener: Craig Ramsay
Kapitan: wakat

Historia: Do roku 1980 Atlanta była siedzibą klubu Atlanta Flames. Kiedy klub ten przeniósł się do Calgary i stał się Calgary Flames, Atlanta pozostała bez drużyny hokejowej. Właściciele Atlanta Spirit, LLC założyli nowy zespół hokejowy, który pierwszy swój mecz rozegrał w dniu 2 października 1999 roku (przegrany 1-4 z późniejszymi zdobywcami Pucharu Stanley'a, New Jersey Devils). Przydomek "Thrashers" wzięto z ankiety przeprowadzonej wśród fanów hokeja w Georgii. Thrasher to lokalna nazwa brązowego ptaka występującego ponoć tylko w Georgii. Prawdopodobnie chodzi tu o drozda, który po angielsku pisze się jednak "thrush", a nie "thrash". Ale nieważne! "Drozdy" z Atlanty stali się kolejną drużyną ligi NHL.

Osiągnięcia: Puchar Stanley'a - 0, Mistrzostwo Konferencji - 0, Mistrzostwo Dywizji - 1 (2006-07). Jest to jedna z najmniej utytułowanych drużyn NHL, tylko raz awansowała do playoffs i odpadła już w I rundzie nie wygrywając żadnego meczu (z New York Rangers w sezonie 2006-07).

Transfery:
do klubu - Dustin Byfuglien (USA), Ben Eager (CAN), Andrew Ladd (CAN), Brent Sopel (CAN - wszyscy z Chicago Blackhawks), Chris Mason (CAN, z St. Louis Blues), Freddy Meyer (USA, z New York Islanders), Fredrik Modin (SWE, z Los Angeles Kings), Nigel Dawson (CAN, z Calgary Flames), Fredrik Petterson (SWE, z Frolunda HC Geteborg);
z klubu - Maxim Afinogenov (RUS, do ???), Clarke MacArthur (CAN), Colby Armstrong (CAN - obaj do Toronto Maple Leafs), Johan Hedberg (SWE, do New Jersey Devils), Pavel Kubina (CZE, do Tampa Bay Lightning), Todd White (CAN, do New York Rangers), Vyacheslav Kozlov (RUS, do ???). Spore ruchy kadrowe, zwłaszcza z Chicago Blackhawks, ale tego można było się spodziewać. Wszak nowo mianowany manager, Rick Dudley, przez 5 lat związany był z Jastrzębiami.

Prognoza: Atlanta w zeszłym sezonie zdobyła 83 punkty i zajęła 10 miejsce w Konferencji i drugie w swojej Dywizji. Zespół miał w swoich szeregach prawdziwą gwiazdę, Ilyę Kovalczuka. Powszechnie sądzono, że jego odejście spowoduje regres i drużyna ta nie będzie się liczyła w walce o playoffs. Jednak zabrakło niewiele do drugiego w hi­sto­rii klubu awansu do play­offs. Czy tak duże ruchy kadrowe, świadczące w sumie o całkowitej przebudowie drużyny, spowodują, że Drozdy będą się liczyć w tym sezonie? Trudno powiedzieć! Jednak sądzę, że w tym roku nie będzie już tak dobrze, jak w końcówce poprzedniego. Scalenie drużyny w jednolity monolit to w hokeju proces długotrwały i trudno oczekiwać, że od pierwszych gier wszystko będzie chodzić jak w szwajcarskim zegarku. Nie wiem, czy Bergfors, Kane, Peverley, Little, Ladd skutecznie poprowadzą Drozdy do awansu - to duża zagadka. W obronie raczej jest dobrze, bo Bogosian, Oduya, Enstrom, Valabik to są już sprawdzeni i solidni gracze. Doszedł jeszcze "Wielki Buff", czyli Dustin Byfuglien, a więc ta formacja może być najsilniejsza w Atlancie. W bramce pewnie stanie, sprowadzony z Blues, Chris Mason, który w zeszłym sezonie miał SV% .913, a rok wcześniej .916. W odwodzie zostaje Ondrej Pavelec, który miał kilka przebłysków w zeszłym sezonie. Reasumując: wątpię, aby powtórzyła się sytuacja z poprzedniego sezonu i Atlanta miała szansę na awans. Takie scalenie zespołu może dać efekty dopiero w następnym sezonie. A więc, Atlanta kolejny sezon zakończy bez playoffs.

Rok założenia: 1924
Konferencja: Eastern (Wschodnia)
Dywizja: Northeast (Północno-wschodnia)
Siedziba: Boston, Massachusetts, USA
Arena: TD Garden (do 16.07.2009 TD Banknorth Garden - 17565 miejsc)
Nazwa: Boston Bruins (1924-dzisiaj)
Własciciel: Jeremy Jacobs, Sr.
Manager: Peter Chiarelli
Główny trener: Claude Julien
Kapitan: Zdeno Chara

Historia: "Niedźwiadki z Bostonu" to jeden z najstarszych amerykańskich zawodowych klubów hokejowych. Jest też pierwszym klubem z USA, który dołączył do ligi NHL zaraz po powstaniu, już w roku 1924. Jest też jednym z zespołów grających podczas ery "Original Six" (Oryginalnej szóstki).
W 1923 roku, spożywczy potentat Charles Adams, zakochał się w hokeju na lodzie podczas oglądania finału Pucharu Stanley'a w 1924 roku pomiędzy mistrzem NHL Montreal Canadiens i mistrzem WCHL Calgary Tigers. Przekonał NHL do przyznania mu koncesji na utworzenie w Bostonie drużyny hokejowej i możliwości grania w NHL, która ostatecznie miała miejsce w dniu 1 listopada 1924 roku. Wraz z Montreal Maroons, zespół bostoński był jednym z pierwszych zespołów, które dołączyły do ligi po jej powstaniu i pierwszym z terenu Stanów Zjednoczonych. Pierwszym posunięciem obrotnego Adamsa było zatrudnienie jako dyrektora generalnego i pierwszego trenera, Kanadyjczyka Arta Rossa, byłego gracza Montreal Wanderers i jednego z najlepszych defensorów ówczesnych czasów. Ross pomógł Niedźwiadkom ukończyć ligę 10-krotnie na pierwszym miejscu i zdobyć Puchar Stanley'a trzy razy. Szefował tej drużynie aż do roku 1954, kiedy to przeszedł na emeryturę. Ross był wyjątkowym innowatorem, poprawił znacznie dotychczasowy styl gry i stworzył nowatorski sposób prowadzenia krążka i strzelania goli. Gdy w roku 1945 zostało założone Hockey Hall of Fame, Ross był jednym z dwunastki, którzy jako pierwsi zostali wprowadzeni.
Bruins są drugim, po Detroit Red Wings, najbardziej utytułowanym amerykańskim zespołem.

Osiągnięcia: Puchar Stanley'a - 5 (1928-29, 1938-39, 1940-41, 1969-70, 1971-72), Mistrzostwo Konferencji - 2 (1987-88, 1989-90), Mistrzostwo Dywizji - 22 (1927-28, 1928-29, 1929-30, 1930-31, 1932-33, 1934-35, 1937-38, 1970-71, 1971-72, 1973-74, 1975-76, 1976-77, 1977-78, 1978-79, 1982-83, 1983-84, 1989-90, 1990-91, 1992-93, 2001-02, 2003-04, 2008-09).

Transfery:
do klubu - Nathan Horton (CAN, z Florida Panthers), Gregory Campbell (CAN, z Florida Panthers), Nolan Schaefer (CAN, z CSKA Moscow), Tyler Seguin (numer 2 tegorocznego draftu);
z klubu - Dennis Wideman (CAN, do ???), Miroslav Satan (SLO, do ???)

Prognoza: Bruins stali się w zeszłym sezonie drużyną, która przegrała playoffs prowadząc w serii 3-0. Mało tego! Przegrali decydujący mecz prowadząc w nim 3-0! Cały sezon grali bardzo nierówno i do końca musieli walczyć o uczestnictwo w playoffs. Mam nadzieję, że w tym sezonie będzie inaczej i według mnie Niedźwiadki są murowanym kandydatem do awansu. W zeszłym sezonie formacja ataku została mocno zmieniona i, po dobrym wcześniejszym 2008-09 sezonie, następny okazał się niespecjalny. Widoczny był brak znakomitego Phila Kessela, ciągłe kontuzje Lucica i Savarda, nie do końca zgrane ze sobą "piątki", to wszystko odbiło się na końcowym wyniku. Jeszcze to ewidentne "zacięcie" w walce z Lotnikami i przegrana, praktycznie wygranej, serii playoffs. Bruins mają w swoich szeregach znakomitych graczy i takie linie jak: Lucic - Savard - Horton, Recchi - Seguin - Bergeron, mówią same za siebie. Zwłaszcza pozyskanie utalentowanego Seguina może dać Niedźwiadkom dużo dobrego. Trudno nie wspomnieć też o czeskim zawodniku, Davidzie Krejci'm, który jest również mocnym punktem zespołu. W obronie też jest bardzo dobrze, bo Chara, Seidenberg, Boychuk, Stuart, czy Hunwick, to są ograne i znane nazwiska. Trener Julien może mieć tylko problem, kogo obsadzić w bramce Bruins? Nie dlatego, że nie ma kogo, ale dlatego, że ma dwóch bardzo dobrych bramkarzy do wyboru. Tim Thomas w zeszłym sezonie stracił miano pierwszego bramkarza, a jego zastępca Tukka Rask bronił już do końca rozgrywek i robił to wyśmienicie. Kapitalny sezon młodszego Raska stawia go w tym sezonie w roli tego pierwszego, ale ja nie skreślał bym jeszcze Thomasa. Jeśli tylko "powinie się noga" Raskowi, to na pewno Tim pokaże nam, na co go stać. Reasumując: to jest bardzo mocna drużyna i w tym sezonie nie powinno im sprawić kłopotu awansowanie do playoffs.

Materiały źródłowe:
http://en.wikipedia.org/wiki/Eastern_Conference_%28NHL%29
http://en.wikipedia.org/wiki/Western_Conference_%28NHL%29
http://en.wikipedia.org/wiki/Anaheim_Ducks
http://en.wikipedia.org/wiki/Atlanta_Thrashers
http://en.wikipedia.org/wiki/Boston_Bruins