Hokej bez tajemnic - część 11

Rok założenia: 2000

Konferencja: Western (Zachodnia)
Dywizja: Central (Centralna)
Siedziba: Columbus, Ohio, USA
Arena: Nationwide Arena (18500 miejsc)
Nazwa: Columbus Blue Jackets (2000-dzisiaj)
Własciciele: JMAC Hockey LLC Pippin Family Trust
Manager: Scott Howson
Główny trener: Scott Arniel
Kapitan: Rick Nash

Historia: W roku 1976 NHL przyznało koncesję dla drużyny z Ohio, Cleveland Barons. Jednak zagrał on tylko dwa sezony w lidze i w roku 1978, wobec ogromnych problemów finansowych, musiał połączyć się z, będącym również w kłopotach, innym klubem ligi NHL, Minnesota North Stars i w związku z tym przenieść się do Minnesoty. Fani hokeja z Ohio musieli czekać 22 lata do powstania innej drużyny w ich stanie. W 1997 roku władze Columbus, wraz z innymi kilkoma miastami, złożyły aplikację do ligi NHL na otrzymanie koncesji dopuszczającej klub hokejowy z Ohio do gry w lidze NHL. Warunkiem powstania zespołu i dopuszczenia go do gry było wybudowanie areny, na której można by było rozgrywać mecze hokejowe. Innym warunkiem było też przeprowadzenie referendum wśród społeczności lokalnej, w sprawie finansowania budowy ze środków publicznych. Kiedy komisarz ligi, Gary Bettman, odwiedził Columbus, aby spotkać się z przywódcami społeczności i porozmawiać na temat projektu koncesji, władze miasta przekazały Bettmanowi, że nie będą płacić rachunków za zespół, jeśli referendum nie powiedzie się. Posiedzenie zostało zawieszone, ale będący na tym posiedzeniu John H. McConnell, współwłaściciel baseballowego zespołu Pittsburgh Pirates, osobiście zagwarantował Bettmanowi, że arena zostanie zbudowana, niezależnie od tego, czy referendum przejdzie, czy też nie. Jak mocne i wiarygodne dla Bettmana były te zapewnienia niech świadczy fakt, że już 23 czerwca 2000 roku, powstały zespół Columbus Blue Jackets (wraz z Minnesota Wild) został dopuszczony do gry w lidze NHL. Jest to do dzisiaj jedna z najmniej utytułowanych drużyn NHL. Awansowała do playoffs tylko jeden raz, w sezonie 2008-09 i już w pierwszej rundzie odpadła, przegrywając wszystkie 4 mecze z, późniejszym finalistą Pucharu Stanley'a, Detroit Red Wings.

Osiągnięcia: Puchar Stanley'a - 0, Mistrzostwo Konferencji - 0, Mistrzostwo Dywizji - 0. Obok Coyotes, Predators, Wild, Panthers i Thrashers, jest to najmniej utytułowana drużyna NHL.

Transfery:
do klubu - Ethan Moreau (CAN, z Edmonton Oilers), Kyle Wilson (CAN, z Washington Capitals), Ben Guite (CAN, z Nashville Predators), Nikita Filatov (RUS, z CSKA Moscow);
z klubu - Jason Chimera (CAN, do Washington Capitals / jeszcze w trakcie trwania ubiegłego sezonu), Raffi Torres (CAN, do Buffalo Sabres / jeszcze przed końcem ubiegłego sezonu), Milan Jurcina (SVK, do New York Islanders).

Prognoza: W ubiegłym sezonie Kurtki zajęły dalekie 27 miejsce w lidze. Trudno pisać o zespole, który najwyżej był na miejscu 16, a zazwyczaj kończy sezon poniżej miejsca 20. W tym roku będzie podobnie, bo ja nie widzę szans awansu do playoffs. Można tylko napisać o kilku znanych graczach w tej drużynie. I tak: Rick Nash, kapitan drużyny i najlepszy gracz Kurtek, chociaż uprzedni sezon poniżej oczekiwań. Antoine Vermette, w ubiegłym sezonie 65 pkt. i najlepszy wynik w karierze. Kristian Huselius - lewe skrzydło, RJ Umberger, Jakub Vorcek i Nikita Filatov, powracjący po rocznym graniu w KHL. Mają też w składzie trzech weteranów: Ethana Moreau, Chrisa Clarka i Samuela Pahlssona. W obronie najlepiej prezentuje się Anton Stralman, Fedor Tyutin i chyba Kris Russell. Na bramce Steve Mason i Mathieu Garon. Mason ostatni sezon miał gorszy niż ten jeszcze wcześniejszy i jeśli nie poprawi swojej gry to na pewno Garon będzie go mocno naciskać. Reasumując: Kurtki nie zagrają w playoffs. Na swój drugi awans w historii będą musieli poczekać jeszcze przynajmniej ten sezon.

Rok założenia: 1967
Konferencja: Western (Zachodnia)
Dywizja: Pacific (Pacyficzna)
Siedziba: Dallas, Texas, USA
Arena: American Airlines Center (18532 miejsc)
Nazwa: Minnesota North Stars (1967-93), Dallas Stars (1993-dzisiaj)
Własciciel: Mick Burkhardt
Manager: Joe Nieuwendyk
Główny trener: Marc Crawford
Kapitan: Brenden Morrow

Historia: Zespół Minnesota North Stars zaczął grać w 1967 roku w ramach rozszerzenie ligi NHL o sześć zespołów. Zespół rozgrywał swoje mecze w nowo wybudowanej hali Metropolitan Sports Center ("Met Center") w Bloomington, w stanie Minnesota. Pomimo początkowych sukcesów na lodzie, zespół po kilku chudych sezonach padł ofiarą problemów finansowych w połowie lat 70-tych. W 1978 roku North Stars zostały zakupione przez właścicieli Cleveland Barons (dawniej California Golden Seals), braci Gund, Jerzego III i Gordona. NHL zezwoliło na połączenie tych dwóch zespołów i połączone drużyny w dalszym ciągu grały jako Minnesota North Stars. Fuzja przyniosła wielu utalentowanych graczy, a North Stars odżyli, dotarli do finału Pucharu Stanleya w 1981 roku, gdzie przegrali w pięciu meczach z New York Islanders. Jednak na początku lat 90-tych, frekwencja zaczęła spadać, a co za tym idzie spadły zyski z hokeja. Niezdolność do zapewnienia generującej dochód areny, doprowadziły do złożenia wniosku o pozwolenie, aby zespól przeniósł się San Francisco Bay Area w 1990 roku. NHL odrzucił wniosek, ale w zamian zgodził się na przyznanie koncesji innej drużynie, której współwłaścicielami byli bracia Gund, San Jose Sharks. North Stars zostały sprzedane grupie inwestorów, którzy pierwotnie byli współwłaścicielami San Jose Sharks, jednak ostatecznie kontrolę nad zespołem przejął jeden z członków grupy, Norman Green. W następnym sezonie, Minnesota doszła do Finału Pucharu Stanley'a, przegrywając w nim z Pittsburgh Penguins. Po sezonie 1991 roku, nowy właściciel Norman Green rozważał możliwość przeniesienia zespołu do Anaheim, jednak NHL zdecydował się w roku 1992 przyznać koncesję zespołowi z Anaheim, Mighty Ducks. W 1993 roku Green uzyskał pozwolenie na przeniesienie zespołu do Dallas, w Texasie. NHL, by stłumić kontrowersje i niepokoje powstałe z tego tytułu, obiecał fanom z Minnesoty powrót w przyszłości nowego zespołu do ligi, która to obietnica została spełniona w 2000 roku, kiedy koncesję otrzymała Minnesota Wild. Minnesota North Stars zmieniła nazwę na Dallas Stars i w dniu 5 października 1993 roku rozegrali swój pierwszy mecz w Dallas, wygrywając 6-4 z Detroit Red Wings. Trzeba przyznać, że ulokowanie drużyny hokejowej w Dallas, w południowym rejonie USA i tamtejszym nietradycyjnym rynku dla hokeja, było pewnym eksperymentem NHL. W tym czasie, Gwiazdki były jednym z trzech południowych zespołów w NHL, wraz z nowo utworzonym Tampa Bay Lightning i Florida Panthers. Norman Green w grudniu 1995 roku sprzedał drużynę biznesmenowi Tomowi Hicksowi, właścicielowi Hicks Holdings, a ten odsprzedał ją obecnemu właścicielowi, Mickowi Burkhardtowi.

Osiągnięcia: Puchar Stanley'a - 1 (1998-99), Mistrzostwo Konferencji - 2 (1998-99, 1999-2000), Mistrzostwo Dywizji - 7 (1996-97, 1997-98, 1998-99, 1999-2000, 2000-01, 2002-03, 2005-06).

Transfery:
do klubu - Adam Burish (USA, z Chicago Blackhawks), Brad Lukowich (CAN, z Vancouver Canucks), Andrew Raycroft (CAN, z Vancouver Canucks);
z klubu - Mike Modano (USA, do Detroit Red Wings), Marty Turco (CAN, do Chicago Blackhawks).

Prognoza: W składzie Gwiazd z Dallas nie nastąpiły jakieś dużo znaczące zmiany przed tym sezonem. No może jedynie na bramce, bo odejście Marty'ego Turco do Jastrzębi można uznać za spore osłabienie tej pozycji. Jeszcze w trakcie poprzedniego sezonu do Canadiens odszedł Alex Auld, ale jego gra (SV% - .894) pozostawiała wiele do życzenia. Pierwsze "skrzypce" będzie teraz grał Kari Lehtonen i już po pierwszych czterech meczach, jakie dotychczas rozegrał w tym sezonie, widać, że znacznie poprawił swoją skuteczność obron (z .911 w poprzednim sezonie do .932 w tym). W obronie Gwiazdy mają kilku doświadczonych graczy, jak: Stephane Robidas (8 sezon w Stars), Trevor Daley (7), Nicklas Grossman (5), Marc Fistric (4) i młody Matt Niskanen (4). Gra jeszcze Karlis Skrastins (2), ale on jest najstarszy w drużynie i gra już 13-ty sezon w NHL. Pozostał tylko Brad Lukowich, ale on gra teraz w AHL. W ofensywie też bez większych zmian, poza Adamem Burishem. Najlepiej jak dotychczas prezentuje się i punktuje Brad Richards, a za nim James Neil i Mike Ribeiro. Do nich należy dodać świetnego w zeszłym sezonie Loui Erikssona, no i kapitana Brendena Morrowa. Gwiazdy mają w swoim składzie 6 graczy, którzy strzelili ponad 20 bramek (+ Morrow 19) w sezonie 2009-10. To spora siła rażenia i jeśli tylko będą dalej grali na takim poziomie i pobiją ten wyczyn to Dallas Stars powinni awansować do playoffs.

Rok założenia: 1926
Konferencja: Western (Zachodnia)
Dywizja: Central (Centralna)
Siedziba: Detroit, Michigan, USA
Arena: Joe Louis Arena (20058 miejsc)
Nazwa: Detroit Cougars (1926-30), Detroit Falcons (1930-32), Detroit Red Wings (1932-dzisiaj)
Własciciel: Mike Ilitch, Sr.
Manager: Ken Holland
Główny trener: Mike Babcock
Kapitan: Nicklas Lidström

Historia: Kiedy, po sezonie 1925-26, doszło do zamknięcia ligi Western Canada Hockey League (WCHL) na podstawie umowy z NHL organizacja hokejowa z Detroit nabyła prawa do zawodników jednego z najlepszych zespołów WCHL, Victoria Cougars, którzy wygrali w 1925 roku Puchar Stanley'a. W NHL nie uważa się jednak Red Wings jako kontynuacji tamtego zespołu. Zespół przyjął nazwę Detroit Cougars, ale już 4 lata później zmienił ją na Detroit Falcons. Tymczasem, obok NHL zaczęła powstawać nowa, konkurencyjna liga American Hockey Association (AHL), która ogłosiła się główną ligą hokeja (tzw.: major league). Prezes NHL, Frank Calder, chciał znaleźć sposób na pozbycie się konkurencji i przekonał właścicieli drużyn NHL, aby pozwolili Jamesowi E. Norrisowi, właścicielowi Chicago Shamrocks z AHL, kupić zespół z Detroit. Norris dokonał zakupu latem 1932 roku i połączył obie drużyny. Pierwszą decyzją, jaką podjął była zmiana nazwy zespołu. W ten właśnie sposób powstali Red Wings. Czerwone Skrzydła z Detroit są najbardziej utytułowaną amerykańską drużyną hokejową. James E. Norris zginął w grudniu 1952 roku, a jego rolę jako właściciela drużyny, przejęła córka Marguerite. Była ona pierwszą i, jak do tej pory, jedyną kobietą-właścicielką klubu NHL. Jednak w roku 1955, Marguerite zrezygnowała z funkcji prezesa Detroit Red Wings, a jej starszy o 3 lata brat Bruce Arthur Norris, przejął prowadzenie zespołu. W tym właśnie 1955 roku Skrzydła zdobyli po raz siódmy Puchar Stanley'a i, jak się później okazało, na następny Puchar musieli czekać aż 41 lat!. Do początku lat 60-tych, autorem największych sukcesów Red Wings był ich wieloletni trener, a później menadżer, Jack Adams, a także znakomici gracze, jak: Gordie Howe, Sid Abel, Ted Lindsay, Terry Sawchuk, Alex Delvecchio. W 1959 roku zespół z Detroit nie dostał się do rozgrywek posezonowych po raz pierwszy od 21 lat. Pod koniec lat 60-tych Wings zaczęli grać coraz gorzej, aż w końcu wpadli w dołek, z którego wykopali się dopiero po prawie 20 latach. W latach 1967-1983 zespół z Detroit zakwalifikował się do playoffs zaledwie dwukrotnie, a pomiędzy 1970 a 1983 rokiem przez fotel trenera przewinęło się 16 osób, nie licząc trenerów tymczasowych. W okresie tej fatalnej formy Skrzydła były znane jako "Dead Wings", czyli "Martwe Skrzydła". W 1982 roku, po 50 latach obecności w rodzinie, Bruce Norris sprzedał Detroit Red Wings, za kwotę 8 milionów dolarów, Mike'owi Ilitchowi, założycielowi sieci restauracji Little Ceasars Pizza. Ilitch jest zapalonym fanem sportu i za namową swojej małżonki, Marian Bayoff Ilitch, kupił Detroit Red Wings, chcąc doprowadzić do tego, aby zespół z Detroit stał się jednym z najbardziej elitarnych drużyn NHL, co mu się bez wątpienia udało. W momencie zakupu, zespół był znany jako "Dead Wings" i zainteresowanie hokejem w Detroit było na najniższym z możliwych poziomie. Od tego czasu Skrzydła zdobyli piętnaście Mistrzostw Dywizji, sześć Mistrzostw Konferencji i cztery razy Puchar Stanley'a, w 1997, 1998, 2002 i 2008 roku. Detroit jest trzecią drużyną w historii NHL pod względem ilości kolejnych awansów do playoffs (przez 19 sezonów z rzędu, w latach 1991-2010), za St. Louis Blues (25 razy w latach 1980-2004) i Boston Bruins (29 razy w latach 1968-96).

Osiągnięcia: Puchar Stanley'a - 11 (1935-36, 1936-37, 1942-43, 1949-50, 1951-52, 1953-54, 1954-55, 1996-97, 1997-98, 2001-02, 2007-08), Mistrzostwo Konferencji - 6 (1994-95, 1996-97, 1997-98, 2001-02, 2007-08, 2008-09), Mistrzostwo Dywizji - 18 (1933-34, 1935-36, 1936-37, 1987-88, 1988-89, 1991-92, 1993-94, 1994-95, 1995-96, 1998-99, 2000-01, 2001-02, 2002-03, 2003-04, 2005-06, 2006-07, 2007-08, 2008-09).

Transfery:
do klubu - Jiri Hudler (CZE, z Dynamo Moscow - powrót po rocznej przerwie), Joey MacDonald (CAN, z Toronto Maple Leafs), Chris Minard (CAN, z Edmonton Oilers), Mike Modano (USA, z Dallas Stars), Ruslan Salei (BLR, z Colorado Avalanche), Ole-Kristian Tollefsen (NOR, z Philadelphia Flyers);
z klubu - Brett Ledba (USA, do Toronto Maple Leafs), Andreas Lilja (SWE, do Anaheim Ducks), Brad May (CAN, do ???), Jason Williams (CAN, do ???).

Prognoza: W drużynie z Detroit zawsze grali wybitni hokeiści. Red Wings daje zawsze szansę na zdobycie upragnionego Pucharu Stanley'a. Są zawsze bardzo mocni i awans do playoffs jest dla nich formalnością. Przy zespole tej klasy, warto przyjąć założenie, że trafi co najmniej do Finału Konferencji. Mając takie doświadczenie i takich graczy, jak: Pavel Datsyuk, Henrik Zetterberg, Nicklas Lidstrom, Tomas Holmstrom, Todd Bertuzzi, Brian Rafalski, Valtteri Filpulla, Dan Cleary, Johan Franzen, Brad Stuart i Niklas Kronwall, a na bramce Jimmy Howard i Chris Osgood, można śmiało mierzyć i myśleć o Finale Pucharu Stanley'a.

Rok założenia: 1971
Konferencja: Western (Zachodnia)
Dywizja: Northwest (Północno-zachodnia)
Siedziba: Edmonton, Alberta, Canada
Arena: Rexall Place (16839 miejsc)
Nazwa: Alberta Oilers (1972-73 / WHA), Edmonton Oilers (1973-79 / WHA), Edmonton Oilers (1979-dzisiaj / NHL)
Własciciele: Rexall Sports. Jest to spółka zależna od Katz Group of Companies, której prezesem jest Daryl Katz. Rexall jest właścicielem kilku klubów zawodowego sportu, jak Edmonton Oilers (National Hockey League), Edmonton Oil Kings (Western Hockey League) i Edmonton Capitals (Golden League Baseball).
Manager: Steve Tambellini
Główny trener: Tom Renney
Kapitan: Shawn Horcoff

Historia: W dniu 1 listopada 1971 roku, Edmonton Oilers stał się jednym z 12 założycieli World Hockey Association (WHA). Pierwotny właściciel zespołu, Bill Hunter, był również właścicielem juniorskiej drużyny hokeja Edmonton Oil Kings, a także założycielem Canadian Major Junior Hockey League (obecnie znanej jako Western Hockey League). W pierwszym sezonie w WHA, zespół występował pod nazwą Alberta Oilers, jednak już w sezonie 1973-74 grał jako Edmonton Oilers. Chociaż wyniki Oilers na lodzie były mierne, to jednak zespół był najbardziej stabilny finansowo. W roku 1975 właścicielem zespołu został Nelson Skalbania, który wobec swojego dużego zadłużenia, wziął sobie za partnera Petera Pocklingtona. W roku 1977 Pocklington odkupił połowę udziałów od Skalbanii i stał się pełnoprawnym właścicielem Oilers. I właśnie za czasów Pocklingtona, zespół odnosił największe sukcesy. Jeszcze przed przyznaniem koncesji na występy w NHL, 26 stycznia 1979 roku, Pocklington podpisał 20-letni kontrakt osobisty (najdłuższy w historii hokeja na lodzie) wart 4-5 milionów dolarów z, kończącym w tym dniu 18 lat, Wayne'm Gretzky'm. Był to jedyny sezon Wayne'a w WHA. Po tym sezonie liga zakończyła działalność. Po rozpadzie World Hockey Association w 1979 roku, Edmonton Oilers wraz z trzema innymi klubami, dołączył do NHL. Zawarcie kontraktu osobistego z Gretzky'm było bardzo dobrze przemyślanym ruchem właściciela Oilers. Wiedząc, że WHA ma kłopoty finansowe, słusznie uważał, że jedyną szansą na przedłużenie życia jego klubu, było przyjęcie go do NHL. Kiedy Oilers, Winnipeg Jets, Quebec Nordiques i New England Whalers dostali pozwolenie na przyłączenie się do NHL, wszystkie kontrakty zawodników WHA zostały unieważnione, a sami zawodnicy zostali wrzuceni do jednego worka, z którego byli draftowani przez te cztery zespoły. Ponieważ jednak Gretzky nie był związany z Oilers kontraktem zawodniczym, ale kontraktem osobistym z samym właścicielem, był on zwolniony z obowiązku draftu. Dzięki takiemu rozwiązaniu kariera NHL Gretzky'ego zaczęła się właśnie w Oilers. Jego wyśmienita gra w WHA była kontynuowana w NHL, mimo głosów krytyków, którzy nie dawali mu szans w większej, bardziej wymagającej i utalentowanej lidze. W tym czasie Oilers zdobyli Puchar Stanley'a 4-krotnie i później (już bez Gretzky'ego) tylko jeden raz sięgnęli po to trofeum. W połowie lat 90-tych, Edmonton Oilers grał bardzo słabo, a jego właściciel będąc na skraju bankructwa musiał sprzedać zespół. W 1998 roku, biznesmen Leslie Alexander prawie kupił zespół, planując przenieść go do Houston, ale w konsekwencji klub został kupiony przez konsorcjum Edmonton Investors Group (EIG), które utrzymało zespół w Edmonton. Miejscowy miliarder, Daryl Katz, w latach 2006-08, 4-krotnie składał ofertę kupna Oilers, jednak dyrektorzy EIG odrzucali ją. W końcu 24 stycznia 2007 roku zgodzili się na wykup 60% swoich udziałów, a 18 czerwca 2008 roku odsprzedali resztę. Oilers kosztowali Katza okrągłą sumkę 200 milionów dolarów. Bagatela!

Osiągnięcia: Puchar Stanley'a - 5 (1983-84, 1984-85, 1986-87, 1987-88, 1989-90), Mistrzostwo Konferencji - 7 (1982-83, 1983-84, 1984-85, 1986-87, 1987-88, 1989-90, 2005-06), Mistrzostwo Dywizji - 6 (1981-82, 1982-83, 1983-84, 1984-85, 1985-86, 1986-87).

Transfery:
do klubu - Taylor Hall (CAN, numer 1 draftu 2010), Shawn Belle (CAN, z Montreal Canadiens), Jordan Eberle (CAN, z Springfield Falcons / AHL), Kurtis Foster (CAN, z Tampa Bay Lightning), Colin Fraser (CAN, z Chicago Blackhawks), Alexandre Giroux (CAN, z Washington Capitals), Chris Minard (CAN, z Edmonton Oilers), Johan Motin (SWE, z Farjestads), Magnus Paajarvi (SWE, z Timra), Jim Vandermeer (CAN, z Phoenix Coyotes);
z klubu - Mike Comrie (CAN, do Pittsburgh Penguins), Ethan Moreau (CAN, do Columbus Blue Jackets), Robert Nilsson (CAN, do ???), Patrick O’Sullivan (CAN, do Carolina Hurricanes), Fernando Pisani (CAN, do Chicago Blackhawks), Ryan Potulny (USA, do Chicago Blackhawks), Marc Pouliot (CAN, do Tampa Bay Lightning).

Prognoza: Występy Nafciarzy w tym sezonie będzie obserwować wielu znawców hokeja. Ostatnia drużyna ligi sezonu 2009-10 zawsze jest "oczkiem w głowie" z racji tego, że zyskuje numer 1 w drafcie. Skład został mocno wzmocniony i ostatniego miejsca w lidze w tym sezonie, raczej się nie spodziewam. Już w pre-season Nafciarze pokazali, że nie będą chłopcami do bicia, a i pierwsze mecze sezonu dobrze im wyszły. Wrócił z długiej absencji Ales Hemsky, dobrze zaczęli sezon Stan Gagner, Dustin Penner i Shawn Horcoff. Wydraftowany z numerem 1, Taylor Hall, zaliczył już swoją pierwszą asystę i wciąż jeszcze czeka na pierwszą bramkę, co nie powinno potrwać za długo. Grający pierwszy sezon w NHL, Paajarvi i Eberle, mają już po golu i asyście i dobrze wkomponowali się w ten przebudowany skład. Największym mankamentem Oilers może być obrona. W zeszłym sezonie dali sobie strzelić 284 bramki, co było najgorszym wynikiem w lidze. Klasyfikacja +/- też nie przedstawiała się różowo. Tylko trzej defensorzy zakończyli ją z plusem: Ryan Whitney, Ladislav Smid i Alex Plante. Pewien problem mają też w obsadzie bramki, w której liczy się tylko Nikolai Khabibulin. Khabby w zeszłym sezonie dużo pauzował (grał tylko w 18 meczach), a także wpadł w konflikt z prawem, za jazdę pod wpływem alkoholu. Dostał 30 dni aresztu, ale odwołał się i jego sprawa jest jeszcze nieskończona. W odwodzie pozostają Devan Dubnyk i Jeff Deslauriers, którzy nie są godnymi zastępcami rosyjskiego bramkarza. Reasumując: już przy prezentacji Thrashers pisałem, że przebudowa drużyny to proces długotrwały i potrzeba czasu, żeby wszystko funkcjonowało jak należy. Z takim składem Oilers na pewno będą się liczyć już niedługo, ale nie jeszcze w tym sezonie. Nie widzę szans na awans do playoffs.

Materiały źródłowe:
http://en.wikipedia.org/wiki/Columbus_Blue_Jackets
http://en.wikipedia.org/wiki/Dallas_Stars
http://en.wikipedia.org/wiki/Detroit_Red_Wings
http://en.wikipedia.org/wiki/Edmonton_Oilers