"Kilkanaście lat oglądania, tysiące meczów,
setki tysięcy godzin, a NHL wciąż zachwyca."
WYDARZENIA MIĘDZYSEZONOWE - odcinek 2
Niedługo rozpocznie się nowy sezon w lidze NHL, zostały już tylko 2 tygodnie. Drużyny rozpoczęły gry przedsezonowe i testują nowych zawodników i nowe składy. Największe zmiany w składach zespołów zachodzą w okresie między sezonowym, głównie podczas draftu i na rynku wolnych strzelców (UFA). I właśnie o jednym z tych wydarzeń możecie przeczytać w kolejnym odcinku mojej opowieści o hokeju.
DRAFT:
Na początek pytanie: co to jest draft? Słowo to w języku angielskim ma wielorakie znaczenie, jednak w terminologii sportowej oznacza ono zaciąg, nabór lub pobór (do czegoś). W sporcie jest to właśnie sposób wybierania nowych graczy do lig zawodowych, najczęściej spośród młodych zawodników, rozpoczynających dopiero profesjonalną karierę. Drafty odbywają się corocznie we wszystkich zawodowych ligach amerykańskich, takich jak: MLB (Major League Baseball), NFL (National Football League), NHL (National Hockey League), MLS (Major League Soccer), NLL (National Lacrosse League) i innych. W ostatnich czasach draft odgrywa olbrzymią rolę w kreowaniu znaczenia drużyn. Dzięki draftowi mało znaczące kluby stają się niekiedy potęgami, jak np. w NBA. W ostatnich latach stało się tak chociażby w przypadku pozyskania przez Chicago Bulls Michaela Jordana, albo przez Orlando Magic Shaquille'a O'Neala, lub Dirka Nowitzkiego przez Dallas Mavericks. Wszystkie te drużyny mocno liczą się w tej chwili w koszykarskiej lidze NBA. W przypadku NHL jest podobnie, chociaż jest to proces znacznie dłuższy. Do draftu mogą przystąpić zawodnicy, którzy ukończyli 18 rok życia, a nie przekroczyli 20 lat, oraz nigdy nie grali w NHL. Ilość rund zależy od ilości zawodników, którzy wystartowali w drafcie. W każdej rundzie zespół wybiera jednego zawodnika (chociaż czasami może więcej lub w ogóle). Kolejność wyboru zawodników określa skomplikowany system losowań. Kolejność wyboru pierwszych czternastu zawodników mają zespoły, które w zeszłym sezonie nie zakwalifikowały się do playoffs. Największe szanse na wybór gracza z numerem 1 ma zespół, który był ostatni w poprzednim sezonie.
HISTORIA DRAFTU:
Pierwszy w historii ligi draft odbył się 5 czerwca 1963 roku w Queen Elizabeth Hotel w Montrealu, w Kanadzie. Do 1978 roku oficjalną nazwą draftu było NHL Amateur Draft, jednak w 1979 roku NHL zmieniła nazwę na NHL Entry Draft. Było to spowodowane upadkiem ligi World Hockey Association (WHA) i aby ułatwić graczom zespołów, które nie dostały się do NHL, znalezienie nowego zespołu. Zmieniły się też kryteria przystępowania do draftu. Od 1980 roku, każdy gracz, który jest w wieku pomiędzy 18 i 20, może przystąpić do draftu. Ponadto gracze zagraniczni, czyli nieamerykańskiej narodowości, mogą być wybrani w wieku powyżej 20 lat. Wszystkie drafty do roku 1984 włącznie (było ich w tym czasie 22) odbyły się w Montrealu. W roku 1985 draft miał miejsce w Toronto, w Metro Convention Centre, kompleksie wystawowo-kongresowym w centrum miasta. Pierwszy amerykański draft miał miejsce dwa lata później, w roku 1987 i odbył się w Joe Louis Arena, w Detroit w stanie Michigan. Ostatni, 49. w historii, miał miejsce w dniach 24 i 25 czerwca 2011 roku i odbył się w Xcel Energy Center w Saint Paul, w stanie Minnesota.
KOLEJNOŚĆ WYBORU:
Jak wspomniałem wyżej, kolejność wyboru określana jest na podstawie losowania, oraz wyników osiągniętych podczas playoffs. Na zakończenie sezonu zasadniczego 14 zespołów NHL, które nie zakwalifikowały się do playoffs są wpisane do losowania, w celu określenia kolejności wyboru w pierwszej rundzie draftu. Zespół, który zajął 30. miejsce w poprzednim sezonie, ma 25% szans na wygraną w losowaniu i tym samym możliwość wyboru z numerem 1. Szanse kolejnych drużyn maleją aż do 0,5% szansy dla zespołu, który zajął 17. miejsce w sezonie. Tylko zespoły z miejsc od 26. do 30. mają możliwość wygrania pierwszego wyboru, gdyż jednym z warunków losowania jest to, że drużyna nie może spaść niżej niż o 4 miejsca w stosunku do pozycji zajmowanej w tabeli po zakończonym sezonie. Zdobywca Pucharu Stanley'a z automatu otrzymuje wybór numer 30, a finalista numer 29. Drużynom wyeliminowanym w Finałach Konferencji przyznawane są numery 27 i 28, w zależności od miejsc zajętych podczas sezonu zasadniczego, na zasadzie, że im niższe miejsce w lidze tym wyższy numer wyboru w drafcie. Pozostałe drużyny dostają numery od 26. do 15. w kolejności: niższe numery wyboru otrzymują zwycięzcy Dywizji, a wyższe numery wyboru pozostałe zespoły. Poszczególne drużyny mogą pozyskiwać wybory w poszczególnych rundach poprzez wymiany zawodników. I tak, np. Boston Bruins, pomimo wygrania Stanley'a miało bardzo wysoki, bo 9. numer wyboru w pierwszej rundzie draftu, który to pozyskał w wyniku wymiany z dnia 18 września 2009 roku. Rezultatem tej wymiany były przenosiny Phila Kessela do Toronto Maple Leafs w zamian za wybór drużyny z Bostonu w pierwszej rundzie draftów 2010 i 2011.
RANKING DRAFTOWANYCH:
O tym, który zawodnik znajdzie się na jakim miejscu, zależy w głównej mierze od wybierających zespołów. O tym, który zawodnik zostanie numerem 1, decyduje drużyna wybierająca w danej kolejności. Każdy z zespołów posiada tzw. skautów, którzy szukają w ligach na całym świecie utalentowanych zawodników i na tej podstawie zespół wie, kogo powinien wybrać. Pod koniec sezonu International Scouting Services tworzy ranking, który określa szanse wyboru poszczególnych zawodników przystępujących do draftu. Według ISS największe szanse na pierwszy numer w drafcie 2011 roku miał wśród zawodników z Ameryki Północnej Ryan Nugent-Hopkins z drużyny Red Deer Rebels, zaś z Europy - Szwed Adam Larsson z Skelleftea AIK. Jeśli zawodnik został wybrany przez pewien zespół w drafcie nie oznacza to, że na pewno zagra w NHL. Zazwyczaj zawodnicy wybrani z niższych miejsc trafiają do afiliacji danego zespołu.
NHL ENTRY DRAFT 2011:
Odbył się w dniach 24 i 25 czerwca w Xcel Energy Center w Saint Paul, stolicy stanu Minnesota. Drużyny z NHL mogły wybrać zawodników, którzy urodzili się pomiędzy 1 stycznia 1991 roku, a 14 września 1993 roku. Jest to pierwszy draft w stanie Minnesota od 1989 roku, kiedy to gospodarzem imprezy było miasto Bloomington. Łącznie wybrano 211 zawodników w 7 rundach. Z pierwszym numerem wydraftowany został do Edmonton Oilers, występujący na pozycji środkowego, Kanadyjczyk
Ryan Nugent-Hopkins. Jako drugi wybrany został szwedzki lewoskrzydłowy
Gabriel Landeskog z drużyny Kitchener Rangers z ligi Ontario Hockey League (OHL), który przeszedł do Colorado Avalanche. Trzecim zawodnikiem draftu był kanadyjski środkowy
Jonathan Huberdeau, grający w Saint John Sea Dogs z ligi Quebec Major Junior Hockey League (QMJHL), który przeszedł do Florida Panthers.
Szwed Adam Larsson, uważany za najlepszego europejskiego hokeistę w tegorocznym drafcie, wybrany został z numerem 4 i trafił do New Jersey Devils. Biorąc pod uwagę narodowość, to jak co roku najwięcej wydraftowanych zawodników pochodzi z Kanady i Stanów Zjednoczonych. W tym roku wybranych zostało 83 Kanadyjczyków, 59 Amerykanów, 28 graczy ze Szwecji (najlepszy wynik w historii), po 10 z Czech i Finlandii, 9 z Rosji, 4 ze Słowacji, po 2 z Norwegii, Niemiec i Szwajcarii, oraz jeden gracz z Danii.
Wszystkich zainteresowanych pełnym wykazem wyborów w poszczególnych rundach zapraszam na jeden z najlepszych serwisów hokejowych
Elite Prospects.
Nie każde wybory w drafcie są trafione i udane. Niekiedy zawodnicy wybierani w pierwszej rundzie z wysokimi numerami nie spełniają oczekiwań jakie się w nich pokłada. Jednym z najgorszych uważany jest wybór środkowego Aleksandra Switowa (numer 3, 2001 rok, Tampa Bay Lightning), który nigdy specjalnie nie zaistniał w NHL, a numer 3. wyboru do czegoś zobowiązywał. Po czterech bezbarwnych sezonach za oceanem wrócił do rodzinnego Omska w Rosji i grał tam w Avangard Omsk przez 3 sezony, a teraz gra dla Salavat Yulayev UFA. Innym niespełnionym wyborem było pozyskanie przez Los Angeles Kings, Thomasa Hickey'a (numer 4, 2007 rok). Do tej pory Hickey ani razu nie zagrał jeszcze w NHL i jego kariera, stopowana przez częste kontuzje, trwa tylko w afiliacji LAK, w drużynie Manchester Monarchs. Inną niespełnioną "czwórką" jest na pewno Benoit Pouliot (numer 4, 2005 rok, Minnesota Wild), który dobrze prezentował się grając przed draftem w Sudbury Wolves. Podobnie było ze Stanislavem Chistovem (numer 5, 2001 rok, Anaheim Mighty Ducks), który jako dobry rozegrał tylko swój pierwszy sezon w Anaheim. Później to już był tragiczny spadek formy i oddanie do Boston Bruins, gdzie przepadł zupełnie. Wrócił do Rosji i od trzech lat jest zawodnikiem Metallurga Magnitogorsk. To są 4 największe porażki draftowe w historii tych wydarzeń ostatniej dekady. Nie schodząc poniżej 10. numeru można wymienić jeszcze Jacka Skille (numer 7, 2005 rok, Chicago Blackhawks), Petra Taticka (numer 9, 2002 rok, Florida Panthers), Alexandre'a Picarda (numer 9, 2004 rok, Columbus Blue Jackets) i Dana Blackburna (numer 10, 2001 rok, New York Rangers).
NAJLEPSZE WYBORY Z DRAFTU:
Jeśli zmarnowało się wybory z wysokimi numerami to zdarza się, że wybory z niskimi numerami przynoszą nieoczekiwane efekty, a wybrani zawodnicy znacznie przewyższają pokładaną w nich nadzieję i dają drużynom ogromną satysfakcję z ich pozyskania. Z bardzo niskim numerem, w stosunku do jego osiągnięć, wybrany został jeden z moich ulubionych bramkarzy ligi, Jaroslav Halak (numer 271, 9 runda, 2003 rok, Montreal Canadiens), prawdziwa rewelacja sezonu 2009-10 i współautor sukcesów Habs. Innym bardzo dobrym wyborem Montreal Canadiens można uznać pozyskanie rok później Marka Streita (numer 262, 9 runda, 2004 rok), który jako obrońca osiąga przyzwoite wyniki i dobrze radzi sobie, teraz już jako gracz New York Islanders. Pekka Rinne (numer 258, 8 runda, 2004 rok, Nashville Predators) to kolejny bramkarz po Halaku, który udowodnił, że poniżej 250. numeru też trafiają się prawdziwe "perełki". Nominowany do Vezina Trophy i uznany za jednego z trzech najlepszych bramkarzy minionego sezonu, Rinne stał się filarem Predators i autorem jak dotychczas największych sukcesów tej drużyny. Najbardziej wszechstronnego, grającego na wielu pozycjach zawodnika, pozyskali w roku 2003 Chicago Blackhawks. Dustin Byfuglien (numer 245, 8 runda) to prawdziwa forteca na lodzie i bardzo utalentowany zawodnik. Zdobywca Pucharu Stanley'a z Hawks w 2010 roku, jednak z uwagi na "salary cap", po sezonie oddany do Atlanta Trashers. Spośród innych najlepszych wyborów można wymienić Dennisa Widemana (numer 241, 8 runda, 2002 rok, Buffalo Sabres), Tobiasa Enstroma (numer 239, 8 runda, 2003 rok, Atlanta Thrashers), Patrica Hornqvista (numer 230, 7 runda, 2005 rok, Nashville Predators), Joe Pavelskiego (numer 205, 7 runda, 2003 rok, San Jose Sharks) i uważanego przeze mnie za jednego z najbardziej wartościowych zawodników dla swojej drużyny Brooksa Laicha (numer 193, 6 runda, 2001 rok, Ottawa Senators). I tylko szkoda, że Toronto Maple Leafs nie udało się go pozyskać, chociaż były na to spore szanse, ale o tym w następnym odcinku.
Materiały źródłowe:http://en.wikipedia.org/wiki/NHL_Entry_Draft
http://en.wikipedia.org/wiki/2011_NHL_Entry_Draft
http://www.eliteprospects.com/draft.php?year=2011
1. Stefan Liv (Szwecja) - ur. 21 grudnia 1980 roku w Gdyni jako Patryk Śliż, szwedzki hokeista polskiego pochodzenia. Po urodzeniu został oddany do domu dziecka przez pozostawioną bez środków do życia 16-letnią matkę. W wieku 1,5 roku został adoptowany przez szwedzkie małżeństwo, Jensa i Anitę Liv. Zamieszkał z nimi w Norrahammar koło Joenkoeping. Liv rozpoczął treningi hokejowe w wieku siedmiu lat od razu na pozycji bramkarza, ponieważ tylko taki strój był wolny w klubie HC Dalen w Joenkoeping. Karierę zawodniczą rozpoczął w wieku 15 lat. Grał w zespołach HV71 Joenkoeping i Tranas AIF. Jako 19-latek Stefan Liv stanął przed szansą draftu do NHL. Draft przebiegł pomyślnie i w roku 2000 w czwartej rundzie z numerem 102 został wybrany przez Detroit Red Wings. Jednak nie zagrał w NHL, gdyż był potrzebny w HV71, gdzie regularnie do sezonu 2005-06 był numerem 1 w bramce. W 2000 roku mając 20 lat zadebiutował w reprezentacji Szwecji. W sezonie 2006-07 próbował swoich sił w Grand Rapids Griffins (AHL), farmerskiej drużynie Detroit Red Wings i w Toledo Storm (ECHL). Sezon za oceanem należał jednak do najsłabszych w karierze Liva i w następnym sezonie bramkarz z polskimi korzeniami znów grał w Elitserien. Po latach występów w lidze szwedzkiej oraz reprezentacji tego kraju, w 2010 roku przeniósł się do rosyjskiego klubu ligi KHL, HC Sibir Nowosibirsk. Po udanym sezonie 2010-11, w maju 2011 roku podpisał kontrakt z innym klubem ligi, Lokomotivem Jaroslavl, który celował w wyższe osiągnięcia ligowe. Z klubem HV71 3-krotnie osiągnął Mistrzostwo Szwecji (2004, 2008, 2010), z drużyną Szwecji był 2-krotnym brązowym medalistą Mistrzostw Świata (2002, 2009), srebrnym medalistą MŚ (2004) i złotym medalistą MŚ (2006). W roku 2006 zdobył też złoty medal Igrzysk Olimpijskich w Turynie. 9 lipca 2011 roku zawarł związek małżeński z Anną, po ośmiu latach wspólnej znajomości. Osierocił dwóch synów Hermana i Harry'ego, w wieku pięciu i trzech lat.
5. Robert Dietrich (Niemcy) - ur. 25 lipca 1986 roku w Kaufbeuren, niemiecki hokeista, który jako gracz DEG Metro Stars został wydraftowany w 2007 NHL Entry Draft w 6 rundzie z numerem 174 do Nashville Predators, ale nigdy nie zagrał w lidze NHL. Przez 2 sezony grał w filii Predators, w drużynie Milwaukee Admirals. 8 czerwca 2010 roku powrócił do Niemiec i podpisał roczny kontrakt z Adler Mannheim. W czerwcu tego roku przeniósł się do KHL i od tego sezonu miał grać w drużynie z Jarosławia. Był reprezentantem drużyny narodowej Niemiec i grał na Mistrzostwach Świata w 2007, 2010 i 2011 roku. 
7. Karel Rachunek (Czechy) - ur. 27 sierpnia 1979 roku w Zlinie (wówczas Gottwaldow), czeski hokeista, kapitan drużyny Lokomotivu, wychowanek klubu HC Zlin, reprezentant Czech. Jego bracia Ivan (ur. 1981) i Tomas (ur. 1991) również są hokeistami na pozycjach napastników. Od 2011 występują w drużynie Sparty Praga w czeskiej Extralidze. Za oceanem najlepsze swoje lata spędził w Ottawa Senators, ale grał też w New York Rangers i New Jersey Devils. Przez ostatnie 3 sezony etatowy gracz meczów All-Star KHL. W 2010 roku z reprezentacją narodową Czech osiągnął Mistrzostwo Świata.
14. Pavol Demitra (Słowacja) - ur. 29 listopada 1974 roku w Dubnicy nad Vahom, słowacki hokeista i reprezentant Słowacji. Grał na lodowiskach NHL, gdzie został wybrany z nr 227 w dziewiątej rundzie draftu w 1993 roku przez Ottawa Senators. W NHL występował w 1993 i 1995 roku (Ottawa Senators), oraz w latach 1997-2010, w kilku klubach na pozycji centra (St. Louis Blues, Los Angeles Kings, Minnesota Wild i Vancouver Canucks). W 2000 roku uhonorowany został nagrodą Lady Byng Memorial Trophy. W 1999, 2000 i 2002 roku wystąpił w Meczu Gwiazd NHL. W 2003 roku z drużyną narodową Słowacji zdobył brązowy medal Mistrzostw Świata. Demitra w NHL rozegrał łącznie 847 spotkań. Zdobył w nich 304 bramki i zaliczył 464 asysty. Demitra to jeden z najlepszych europejskich graczy w historii ligi NHL. Jeszcze rok temu Słowak był królem strzelców na Igrzyskach Olimpijskich w Vancouver, kończących jego karierę za oceanem. Dzień po śmierci Demitry jego dawny klub słowacki HC Dukla Trencin zdecydował o uhonorowaniu zawodnika poprzez nazwanie jego nazwiskiem lodowiska klubu. Jego rodzinne miasto Dubnica nad Vahom nazwie jego imieniem szkołę, do której uczęszczał w młodości.
25. Josef Vasicek (Czechy) - ur. 12 września 1980 roku w Havlickuv Brod, czeski hokeista, były reprezentant Czech. Jedyny z hokeistów, który zdobył Puchar Stanley’a. W 1988 roku został wydraftowany w 4 rundzie z numerem 91 do Carolina Hurricanes, gdzie grał przez 6 sezonów. W roku 2006 z tym zespołem zdobył Puchar Stanley'a. Grał też w Nashville Predators, a ostatni sezon za oceanem spędził w New York Islanders. W sumie w NHL rozegrał 497 gier, zdobył 190 punktów za 82 gole i 108 asyst. Od 2008 roku występował w drużynie z Jarosławia. Na Mistrzostwach Świata w 2005 roku zdobył złoty medal występując w barwach reprezentacji narodowej Czech. Uczestniczył również w Igrzyskach Olimpijskich w 2010 roku, gdzie Czesi zajęli 7 miejsce.
28. Aleksandr Karpovtsev (Rosja) - asystent trenera / ur. 7 kwietnia 1970 roku w Moskwie, rosyjski hokeista, a później asystent trenera. Podczas swojej kariery zawodniczej grał w New York Rangers (6 sezonów), Toronto Maple Leafs (2), Chicago Blackhawks (4), New York Islanders (1) i Florida Panthers (1). W 1994 roku zdobył z Rangersami Puchar Stanley'a. Choć był niewątpliwie bardzo utalentowanym graczem, Karpovtsev miał reputację gracza "bardzo miękkiego". Były zarzuty, że w sposób fałszywy unikał starć i przesadzał w wielkości swoich urazów, co między innymi było powodem jego odejścia z Blackhawks do Islanders. W sumie w NHL grał w 670 spotkaniach i zdobył 206 punktów za 38 goli i 168 asyst. Po zakończeniu kariery zawodniczej pracował jako asystent trenera w zespołach Ak Bars Kazan i Lokomotiv Jaroslavl.
29. Igor Korolew (Rosja) - asystent trenera / ur. 6 września 1970 roku w Zelenogradzie, 37 km od Moskwy. Został wydraftowany do St. Louis Blues w drugiej rundzie z numerem 38 podczas NHL 1992 Entry Draft. Grał tam przez 2 sezony, a później w Winnipeg Jets (2 sezony) i Phoenix Coyotes (1), w Toronto Maple Leafs (4) i Chicago Balckhawks (3). W sumie zagrał w NHL 836 gier i zdobył 354 punkty za 119 goli i 235 asyst. w 2000 roku uzyskał obywatelstwo kanadyjskie. Wraz z żoną Vierą i dwiema córkami mieszkał na stałe w Toronto w Kanadzie, gdzie też został pochowany. W przeddzień katastrofy obchodził swoje 41. urodziny. 